Ontkenning Vaderschap. (Door huwelijk ontstaan)

Vader van een kind is de man:

die op het tijdstip van de geboorte van het kind met de vrouw uit wie het kind is geboren, is gehuwd of een geregistreerd partnerschap is aangegaan, tenzij onderdeel b of de slotzin van artikel 198, eerste lid, onder b, geldt;
wiens huwelijk of geregistreerd partnerschap met de vrouw uit wie het kind is geboren, binnen 306 dagen voor de geboorte van het kind door zijn dood is ontbonden, zelfs indien de moeder was hertrouwd of een nieuw partnerschap had laten registreren; indien echter de vrouw sedert de 306de dag voor de geboorte van het kind was gescheiden van tafel en bed of zij en haar echtgenoot of geregistreerde partner sedert dat tijdstip gescheiden hebben geleefd, kan de vrouw binnen een jaar na de geboorte van het kind ten overstaan van de ambtenaar van de burgerlijke stand verklaren dat haar overleden echtgenoot of geregistreerde partner niet de vader is van het kind, van welke verklaring een akte wordt opgemaakt; was de moeder op het tijdstip van de geboorte hertrouwd of had zij een nieuw partnerschap laten registreren dan is in dat geval de huidige echtgenoot of geregistreerde partner de vader of, in het geval, genoemd in artikel 198, eerste lid, onder b, de huidige echtgenote of geregistreerde partner de moeder van het kind;
die het kind heeft erkend;
wiens vaderschap gerechtelijk is vastgesteld; of
die het kind heeft geadopteerd.

Artikel 1:200 BW BES

Het in artikel 199, onder a en b, bedoelde vaderschap kan, op de grond dat de man niet de biologische vader van het kind is, worden ontkend:
door de vader of de moeder van het kind;
door het kind zelf → bijzondere curator nodig (art. 212 BW)
De vader of moeder kan het in artikel 199, onder a en b, bedoelde vaderschap niet ontkennen, indien de man vóór het huwelijk heeft kennis gedragen van de zwangerschap.
De vader of moeder kan het in artikel 199, onder a en b, bedoelde vaderschap evenmin ontkennen, indien de man heeft ingestemd met een daad die de verwekking van het kind tot gevolg kan hebben gehad.
Het tweede en derde lid zijn niet van toepassing ten aanzien van de vader, indien de moeder hem heeft bedrogen omtrent de verwekker.
Het verzoek tot gegrondverklaring van de ontkenning wordt door de moeder bij de rechtbank ingediend binnen een jaar na de geboorte van het kind. Een zodanig verzoek wordt door de vader ingediend binnen een jaar nadat hij bekend is geworden met het feit dat hij vermoedelijk niet de biologische vader is van het kind.
Het verzoek tot gegrondverklaring van de ontkenning wordt door het kind bij de rechtbank ingediend binnen drie jaren nadat het kind bekend is geworden met het feit dat de man vermoedelijk niet zijn biologische vader is. Indien het kind evenwel gedurende zijn minderjarigheid bekend is geworden met dit feit, kan het verzoek tot uiterlijk drie jaren nadat het kind meerderjarig is geworden, worden ingediend.

TE ONDERNEMEN STAPPEN

De moeder van het kind kan het vaderschap alleen ontkennen binnen één jaar na de geboorte. De moeder kan het vaderschap nu dus niet meer zomaar ontkennen. Advies: moeder moet echtgenoot bewegen om naar de rechtbank te gaan, indien de (ex)echtgenoot dit niet wil, en een verzoek tot gegrondverklaring van de ontkenning te doen. De echtgenoot (‘juridisch vader’) kan dit verzoek namelijk indienen binnen een jaar nadat hij bekend is geworden met het feit dat hij niet de vader is van het kind.

Indien dit verzoek is ingediend en de rechter het ontkenningsverzoek gegrond heeft verklaard, en deze beschikking in kracht van gewijsde is gegaan, wordt het vaderschap dat ontstaan is door het huwelijk, geacht nimmer gevolg te hebben gehad. Het kind verliest derhalve van rechtswege de achternaam van de juridisch vader.

Op het moment dat vast komt te staan dat de man de verwekker van het kind is, heeft dit tot gevolg dat de biologische vader (ook) de juridische vader van het kind wordt. Hierdoor is de man onderhoudsplichtig voor het kind, erft het kind van hem, krijgt het kind de Nederlandse nationaliteit op het moment dat de man ook Nederlander is en kan het kind de naam van de biologische vader krijgen. De rechter zal pas een DNA-onderzoek laten uitvoeren indien het aannemelijk is dat de man de verwekker van het kind is.

De geslachtsnaam van een persoon kan op zijn verzoek, of op verzoek van zijn wettelijke vertegenwoordiger, bij landsbesluit worden gewijzigd (art. 1:7 BW BES) → moet niet in strijd zijn met de belangen van het kind.

Het kind is hierin belanghebbende, dus heeft op grond van art. 1:212 BW BES een bijzondere curator nodig.

Alleen de wettelijke vertegenwoordigers van een kind mogen een verzoek tot naamswijziging voor een kind indienen. Dit zijn degenen die het ouderlijk gezag hebben. Indien beide ouders het gezag hebben, dan moeten beide ouders het formulier van het verzoek tot naamswijziging ondertekenen. Als één van beide ouders weigert in te stemmen met de indiening van het verzoek, dan kan de andere ouder een verzoek om vervangende toestemming indienen bij de rechtbank.
Ook de persoon van wie het kind de achternaam krijgt, moet het verzoek ondertekenen.

Kinderen van twaalf jaar of ouder moeten ook zelf instemmen met het verzoek tot naamswijziging.